Wanaka en de Westcoast

15 november
Na nog even in Queenstown rondgebanjerd te hebben zijn we in de camper gestapt en naar Te Anau gereden. Dit is het dorpje voor de weg naar Milford Sound (een prachtig fjord).
Hier hebben we voor de dag erna een boottocht door de fjord geboekt. Deze zou 9.15 vertrekken dus snel op zoek naar een camping. De weg naar Milford Sound is een hele mooie route van 120 km. Aan deze weg liggen verschillende DOC campings waarvan wij op Cascade Creek terecht kwamen. Veel hebben we niet van de camping gezien wat het regende weer behoorlijk. Binnen dus maar gaan koken. Dat was nog een aardige opgave want het gas was bijna op. Gelukkig toch nog een lekkere bak noodles met beef teriyaki op tafel weten te zetten.

16 november
Zoals we inmiddels wel gewend zijn na een nacht regen weer met zon opgestaan. Snel aangekleed (voordeel van campings zonder douche is dat je snel weg bent) en de laatste 50 km naar Milford Sound afgelegd. Echt een geweldige route om te rijden met halverwege nog knetter steile one way tunnel die amper verlicht was.
Om 9.00 aan boord gegaan van onze boot en in de stralende zon 1,5 uur door het fjord gevaren. Overal kwamen langs de wanden watervallen naar beneden zetten en we hebben zelfs nog zeehonden gezien. Aangezien het bijna altijd schijnt te regenen in Milford Sound hadden we dus aardig geluk met het stralende weer.
Op de weg terug van Milford Sound nog wat kleine wandelingen gemaakt naar mooie beken en meertjes en helaas ook nog een klein avontuur met de camper.
Er kwam een enorme toeringbus ons tegemoet op een smalle brug en deze reed voor de helft op onze weghelft, wij konden geen kant op dus de linkervoorkant van de camper heeft een klein kusje aan de vangrail gegeven. Op wat stevig gevloek van mijn lieftallige wederhelft en een hartslag van 220 bij mijzelf na gelukkig weinig aan de hand. Een klein krasje naast wat krassen van de voorgangers die bij vertrek al door de camperverhuur waren gerapporteerd.
In Te Anau weer een lading eten, benzine en gas ingeslagen zodat we de weg naar Wanaka konden vervolgen. Weer genoten van de mooie route met verschillende tussenstops. Uiteindelijk kwamen we rond etenstijd weer langs Queenstown en hier hadden we eerder al de, schijnbaar beroemde, hamburgertent Fergburger gezien en geroken. Toen stond er een grote rij maar die viel nu wel mee. Reden te meer voor nog een pauze. En potverdorie nog aan toe wat was dat een geweldig goede hamburger! De beste ooit durf ik bijna wel te zeggen.
Van Queenstown naar Wanaka de scenic route genomen in plaats van de snelweg. Dit kwam neer op een fikse bergpas, waar we met een 2.7 motor in de 2e versnelling alsnog amper boven kwamen. Uiteraard weer geweldige uitzichten en uiteindelijk aangekomen in Wanaka. Een leuk stadje aan een meer. Net buiten Wanaka staan we nu op een campsite aan de rivier. Het is eindelijk eens niet koud ’s avonds!

17 november
Vanmorgen eerst in Wanaka op zoek gegaan naar een wat luxer Holiday Park. We staan namelijk meestal op DOC campsites waar je alleen een WC hebt. Na een paar dagen begint dat toch wat te ruiken en is het weer tijd voor een douche. Nu bleek er in Wanaka een camping met jacuzzi, sauna, onbeperkt wifi en onbeperkt douchen te zijn dus dat klonk wel aanlokkelijk! Zeker gezien het feit dat we even een bijtank dagje wilden hebben. Na wat geouwehoer bleek de prijs nog mee te vallen ook. Voor 30 dollar (20 euro) konden we overnachten. Het is eigenlijk best grappig dat we constant voor de DOC sites kiezen. Naast dat deze veel goedkoper zijn (gemiddeld 12 dollar (=8 euro) per nacht), zijn deze vele male mooier dan de duurdere Holiday Parks (ong. 40 dollar per nacht). Op de holiday parks sta je meestal hutjemutje op een plaat beton terwijl je op de DOC campings midden in de natuur (vaak aan de voet van een berg, meer of beekje) staat met maar een paar andere kampeerders.
Maar goed, deze dag dus een luxe camping en dat was ook even genieten. Na uitgebreid gedoucht te hebben even het stadje in gegaan en vervolgens op de camping heerlijk zitten bubbelen in de jacuzzi. ’s Avonds op aanraden van Reinout naar het leukste bioscoopje gegaan waar ik ooit geweest ben. De bioscoop in Wanaka heeft namelijk geen normale bioscoopstoelen, maar allemaal oude bankstellen en zelfs 2 oude auto’s waar je in kan zitten. En het beste van allemaal: in de pauze zijn er versgebakken koekjes! De film Gone Girl gezien en vervolgens weer naar de camping.

18 november
Vanmorgen opgestaan en tijdens het ontbijt nog even geskyped. Het plan was om in 2 dagen tijd naar de gletsjers aan de westkust te gaan. Het rijden ging echter waardoor we toch in één keer naar de Fox Glacier zijn gereden. Onderweg nog korte wandelingen naar de Blue Pools in Mount Aspiring gemaakt (kraakheldere meertjes) en enkele watervallen. Uiteindelijk via de Haast Pas in het dorpje aangekomen en daar bij de i-site (soort VVV kantoor) naar campings gevraagd. Bij Gillespies Beach bleek een gratis camping te zijn dus daar maar heen gereden. Dat bleek alleen bereikbaar te zijn via 12 km gravelweg, dus we waren weer aardig wakker geschut. De camping zelf stelde niet veel voor (parkeerplaats met 10 busjes) maar als je 100 meter verder liep stond je midden op een geweldig strand van grote kiezelstenen. Op het strand overal gave stukken verweerd hout, waar je in een Nederlands interieur zaakje waarschijnlijk de hoofdprijs voor zou betalen.
We hadden het plan opgevat om even vroeg te eten zodat we daarna nog een wandeltocht over het strand konden maken. Uiteraard dacht het Nieuw Zeelandse weer daar anders over want het begon verbazingwekkend genoeg weer eens keihard te regenen. Dat werd dus een avondje boeken lezen in de camper. Later die nacht bleek deze regenbui best mee te vallen, want het ging over in een keiharde onweersbui met enorme hagelstenen. Daar lagen we dan heen en weer geslingerd door de wind in ons campertje. Het was weer kamperen als vanouds.

19 november
Waar normaalgesproken ’s morgens de zon altijd weer scheen was dat nu niet het geval. Het was duidelijk dat we aan de regenachtige westkust aangekomen waren. Weer heerlijk de 12 km lange slingerende gravelweg (nu met afgewaaide takken) teruggevolgd naar Fox. Onderweg nog een mooi uitzicht op de gletsjer gehad (wat later ook het enige bleek te zijn) en naar de parkeerplaats onderaan Fox Glacier gereden. Hier zou namelijk een wandelroute zijn tot vlakbij de voet van de gletsjer. Wij begonnen vol goede moed en van top tot teen ingepakt in regenkleding aan de wandeling. Bleek aan het eind daarvan helemaal niets van de gletsjer te zien te zijn door het slechte weer. We hebben daar aan 2 Belgen maar de eerder genomen foto laten zien zodat zij ook nog een glimp van het uitzicht konden opvangen.
Weer terug in de camper wederom vol goede moed op weg naar de volgende gletsjer, de Franz Josef Glacier, die een aantal kilometers verderop lag. Daar aangekomen had de regenbui besloten dat het nog niet hard genoeg ging en deed hij er nog een gezellig tandje bij. Het kwam weer eens met bakken uit de hemel, de wolken hingen laag en het zicht was bijzonder slecht. Na een aantal minuten te hebben gewacht hebben wij een mooie foto van de voorkant van het foldertje gemaakt en besloten dat dat het enige was dat wij van de gletsjer zouden gaan zien. Volgens het weerbericht zou het weer alleen nog maar slechter worden (en de dag erna ook). We waren inmiddels behoorlijk klaar met de regen en besloten meer naar het noorden ons geluk te zoeken.
Na een kleine stop in Ross, een oud goudzoekersstadje volgens de gids (er stond een nagebouwd huisje en een waterrad, wat een wereldattractie) kwamen we aan in Hokitika. Hokitika is een klein dorpje waar ze van alles een attractie maken. Ze verkopen er veel jade en hebben er een heus sokkenmuseum (helaas overgeslagen, als gierige Nederlanders kijken we dus maar gratis naar ons rijtje stinkende wandelsokken in de camper, ook mooi). Hier zouden we, omdat het toch niet zulk mooi weer was, weer eens een camping met douche nemen. Na betaald te hebben reden we naar onze plaats op de camping toe. We werden bij de aanblik daarvan al zwaar depressief. Laat ik het zo zeggen: de parkeerplaats bij de Albert Heijn heeft grotere plekken en een mooier uitzicht. Jeroen besloot het geld terug te vragen (was nog een aardig dure camping ook) en te vertrekken. Ik was het daar mee eens maar durfde niet naar de, al niet al te vrolijke en vriendelijke, campingdame te gaan. Afijn, het kwam er op neer dat Jeroen even een stevig woordje met mevrouw heeft gesproken en dat de dame in kwestie ons maar een stel kuttoeristen vond. Jeroen kwam in ieder geval met ons geld terug en we konden verder rijden naar de dichtstbijzijnde DOC. Hier hebben we een prachtig plekje aan een goudzoekersriviertje. We hebben een gezellige avond gehad met wat andere campinggenoten die hier ook daadwerkelijk naar goud komen zoeken. Een aardige Nieuw Zeelander heeft ons voorgedaan hoe het moet en morgen mogen we met de pan van de buurman zelf ons geluk gaan beproeven. De hele avond heeft het zonnetje heerlijk geschenen. En terwijl ik dit type beginnen natuurlijk de eerste druppels weer te vallen. Al mogen we niet klagen, want we hebben overdag eigenlijk (op vandaag na) alleen nog maar zon gehad.

20 november
Na een ontbijt, waarbij mijn boterham met pindakaas bijna gestolen werd door een weka (beschermde dikke loopvogel waarvan er een stuk of 10 op de camping rondsjokten), weer op pad gegaan om de route langs de westkust te vervolgen. Het begon weer wat te spetteren, waardoor we geen goud meer zijn gaan zoeken. We moeten dus toch maar weer gewoon werk gaan vinden in januari….
Waar het eerdere deel van de westkust wat tegenviel (waarschijnlijk ook door het slechte weer), was het stuk van vandaag echt prachtig. Wat een ruige kust met hoge golven, waar de weg soms maar op 50 meter afstand langsgaat.
Na weer een voorraad ingeslagen te hebben in Greymouth zijn we gestopt in Punakaki om de Pancake Rocks te bekijken.
Dit zijn gelaagde limestone rotsen aan de kust waarvan niemand weet waarom ze deze vorm hebben aangenomen. Waar we eerst dachten dat dit toeristische attractie nummer zoveel was bleek het toch wel gaaf te zijn. We waren namelijk toevallig met hoogtij bij deze rotsen, waardoor er enorme fonteinen van zeewater door de blowholes naar boven schoten. Erg gaaf om te zien, waardoor ons rondje van 20 minuten ineens 3x zo lang werd. Vervolgens in de buurt van de Pancake Rocks nog even de Truman track gelopen (korte wandelroute naar een ruig strand) en daar een goede lunch met gebakken eieren verorberd.
De volgende halte was Cape Foulwind. Hier zit op een rotsenpartij voor de kust een kolonie zeehonden. Best grappig om te zien en hier dan ook maar even een rondje gelopen. Uiteindelijk in Westport terecht gekomen op een Holiday Park, waar we meer dan een halve kilo koe op de BBQ hebben gegooid.
Wat trouwens erg grappig was is dat we vandaag in de New World supermarkt een klein vak met Nederlandse producten tegenkwamen zoals De Ruiter hagelslag (voor 3x de Nederlandse prijs), potjes van Hak met rode kool en zelfs euroshopper knakworstjes.
Na de BBQ zijn we aan ‘expeditie pinguïn’ begonnen. Volgens de campingdame bestond er namelijk de mogelijkheid dat je op het strand rond zonsondergang pinguïns zou zien. In eerste instantie vonden we dit een goed excuus om in een heel leuk cafeetje met zeezicht wat te gaan drinken en later zijn we dan toch maar het strand op gegaan. We hebben uiteraard geen pinguïn gezien al keek ik wel ineens een haai recht in zijn snufferd. Gelukkig was ie dood, maar wel gaaf om zo’n beest eens van dichtbij te bekijken.