Coromandel en Auckland

5 december
Sinterklaas met 22 graden. Ik kan er wel aan wennen :-). Verder stond er vandaag een dag met veel autorijden op het programma. Het plan was om richting Coromandel te rijden, een mooi soort van schiereiland aan de noordkant van het Noordereiland. De tocht voerde ons door vele kiwi plantages en over de bochtige kustweg van Coromandel. Uiteindelijk kwamen we terecht in Cooks Beach, waar we onszelf hebben getrakteerd op een luxe camping met zwembad, jacuzzi en wifi. Na wat baantjes getrokken te hebben in het buitenzwembad en weer opgewarmd te zijn in de jacuzzi was het tijd voor wat sinterklaas geskype. Leuk om weer even mijn moeder/vader te spreken en Jeroen’s vader die weer eens in een ver land tussen de kamelenkeutels vertoefde. Uiteraard onder het genot van onze eerder gekochte pepernoten. Het was gelukkig weer een heerlijk warme zomeravond.

6 december
Tijdens het ontbijt nog even geskyped met Oma en de overige (schoon)familie in Hengelo, waarna we met stralende zon naar het vlakbij gelegen Cathedral Cove zijn gereden. Dit is een uitgesleten rots in de vorm van een cathedraal. Een mooie wandeling, met kleine tussenstop op het prachtige strand van Stingray Bay (waar overigens geen stingrays te zien waren), bracht ons daarheen. Het was er mooier dan verwacht en het leek wel uit een film te komen (er schijnen ook daadwerkelijk films te zijn opgenomen).
Vervolgens op pad gegaan naar hot water beach. Hier zou je volgens de reisgids een gat kunnen graven op het strand, waaruit dan heet water omhoog borrelt zodat je je eigen hotpool hebt. Eenmaal daar aangekomen bleken we niet de enigen te zijn. Het leek wel de Duitse invasie op
Zandvoort, zo hevig werd er her en der gegraven. Wij hebben het graven maar aan anderen overgelaten en ons prima vermaakt met mensen kijken. Vervolgens zijn we naar het veel rustigere (en misschien ook wel mooiere) Hahei beach gereden om daar een heerlijk middagje in de zon te luieren.
Het idee was om daarna naar Coromandel Town te rijden en daar een camping op te zoeken. Hier bleek echter alleen een overvolle en erg lelijke camping te zijn waardoor we naar het zuidelijker gelegen Tapu zijn door gereden. Op de weg hiernaartoe zijn we naar Waterworks geweest. Dit is een soort themaparkje waar ze op allerlei manieren van gerecycled materiaal bewegende voorwerpen op waterkracht hebben gemaakt. De entree was vandaag maar 5 dollar waardoor we het idee hadden dat het geen kwaad kon even te kijken. Het bleek vele malen leuker dan verwacht en de beschrijving dat het park voor kinderen tot 84 jaar is was meer dan waar. Overal zaten kleine grapjes verborgen, zoals hendeltjes waardoor je uit totaal onverwachte hoek met water bespoten werd, kabelbanen die voor grote mensen stiekem ook erg leuk waren en een soort zwevende ronddraaiende fietsjes waar Jeroen zijn wielrennerscapaciteiten op uitvierde en ik daardoor licht groenziend van het daaraan gekoppelde fietsje afkwam.
Uiteindelijk naar Tapu gereden en ook hier was een overvolle en lelijke camping waardoor we richting Tapu Creek zijn gegaan. Dit bleek echter een Nieuw Zeelandse versie van de Appelhof, waar de dronken jongeren ons over de weg al tegemoet zwalkten om 7 uur ’s avonds en we duidelijk niet erg gewenst waren.
Uiteindelijk maar het plan opgevat om richting een natuurpark in de buurt van Thames te rijden waar een stuk of 8 DOC campsites zouden zijn. Hier hebben we tegen een uur of 8 eindelijk een plaatsje gevonden op een mooie campsite in een prachtig natuurgebied. De hele weg van deze avond langs de westkust van Coromandel was sowieso erg de moeite waard. De weg kronkelde zich vlak langs de blauwe zee met overal rood bloeiende bomen en her en der piepkleine dorpjes, terwijl de zon steeds verder richting de zee zakte. Geen straf dus om deze avond voor de eerste keer in een maand tijd wat langer te moeten zoeken naar een camping.

7 december
Tijdens ons ontbijt kwam er een bijzonder gezelschap, bestaande uit een boom van een vent en 4 pre-puberale jochies de camping op. Na een praatje gemaakt te hebben met de beste man bleek dat hij een special force police officer was die in zijn vrije tijd met delinquente probleemjongeren op pad ging om met ze te kamperen en daarnaast mee de natuur in te nemen en hen te leren over de (maori)geschiedenis van Nieuw Zeeland. Een erg leuk gesprek en we hebben met bewondering gekeken hoe hij met de jongens omging. Hij had weinig woorden nodig om de jongens het kamp op te laten zetten en wanneer er niet werd geluisterd wist hij binnen no-time met humor het alsnog voor elkaar te krijgen.
Van hem hadden we ook de tip gekregen om richting Waiwera boven Auckland te rijden. Aangezien wij nog geen concreet plan hadden hebben we dit maar gedaan. De camping in dit dorp bleek helaas dicht te zijn, waardoor we verderop zijn gaan kijken. Op de volgende camping vond zowel een hotrod/muscle car meeting als een harley davidson bijeenkomst plaats. Deze hebben we dus ook maar overgeslagen waardoor we nu op een prachtige camping in Mahurangi reserve staan. We staan op een ruim grasveld vlak aan een strand met uitzicht op een knalblauwe zee.

8 december
In de loop van de ochtend werden we de camper uitgebrand door een stralende zon. Reden genoeg om nog even een tijdje op deze mooie camping aan zee te verblijven.
Later op de dag toen de lucht dichttrok vertrokken in de richting van Auckland waar we nu op een camping naast een soort (kinder)boerderij staan. Morgen de stad maar eens in om deze te gaan verkennen.

9 december
Het plan van vandaag was om met de camper de stad in te rijden, deze te parkeren en daarna Auckland te gaan verkennen.
We zijn inderdaad de stad ingereden, hebben daar een uur rondgereden en zijn vervolgens tot de conclusie gekomen dat een 3 meter hoge camperbus niet in parkeergarages past. De parkeerplekken zonder hoogtelimiet waren of vol, of niet te betalen. Helaas dus maar terug gereden richting camping. Om toch nog wat te doen te hebben zijn we maar gaan lunchen in een nabijgelegen straatje. Het viel ons op dat er in de buitenwijken van Auckland erg veel “Tokkie volk”rondloopt, zeg maar de lagere sociaal-economische klasse om het politiek correct te verwoorden. Wel mooi om dat onder het genot van een goed broodje te observeren. ’s Middags gelijk de tassen maar ingepakt op de camping en de bus schoongemaakt, zodat dat morgenochtend niet hoeft. De buren die net aan hun reis begonnen waren erg blij met onze overgebleven boodschappen.
’s avonds maar weer in het zelfde straatje wezen eten en verder weinig bijzonders gedaan.

10 december
Vandaag was het dan zover, we moesten afscheid nemen van ons huis van de afgelopen maand. We hebben een mooie tijd gehad met de camper, maar vinden het ook erg leuk om nu weer eens vanuit een hotel/hostel Auckland en Sydney te gaan bekijken. Het afhandelen van de zaken bij de verhuurder verliep verassend vlot waardoor we snel richting het hotel in Auckland konden.
Hier de bagage gedropt zodat we eindelijk de stad konden gaan bekijken. Het hotel lag aan een zijstraat van Queensstreet (de grote winkelstraat van Auckland) die we dan ook uitgebreid hebben bekeken. Uiteindelijk in de haven terecht gekomen en hier heerlijk rondgezworven. Genoeg boten om te bekijken, waaronder de oude America’s Cup boten en enorme jachten. De middag afgesloten in het Maritime Museum. Waar wij normaal op vrij hoog tempo door een museum stormen hebben wij ons hier toch aardig lang weten te vermaken. Het lag dan ook wel in mijn straatje met ongeveer alle aspecten van het maritieme gebeuren in Nieuw Zeeland. Van de maori kano’s tot hoe de blanke mensen door de tijd heen per boot naar Nieuw Zeeland kwamen. En heel veel informatie over de zeilsport, met name over de America’s Cup die ooit door Nieuw Zeeland gewonnen is en de nationale zeilheld Peter Blake.
Na ons even opgefrist te hebben in het hotel snel op zoek gegaan naar een leuk restaurantje en dat uiteindelijk gevonden in de Eliott Stables. Een ontzettend leuk concept waarbij er in het midden allemaal tafeltjes staan en langs de rand verschillende restaurantjes zijn waar je dan wat kan bestellen. Je geeft vervolgens je tafelnummer door, waardoor je van Italiaans tot Spaans kan bestellen bij diverse restaurants. Er is zelfs een restaurantje compleet gericht op toetjes.
Voor ons was het een enorme steak met overheerlijke cheesecake als toetje, een goede afsluiter van onze mooie tijd in Nieuw Zeeland.

11 december
Overdag lekker rondgestruind door Auckland en vervolgens richting het vliegveld gegaan. De vlucht bleek ongeveer een uur vertraging te hebben, maar dat was geen probleem. De vlucht zelf daarentegen verliep niet helemaal vlekkeloos. Het was schijnbaar heftig weer waardoor er heel veel turbulentie was. Reden genoeg om er bij mij een lading primatour en domperidom in te gooien. Dit resulteerde in een kortdurend coma, waaruit ik toch nog wist te ontwaken door nog heftigere turbulentie. Helaas mocht ik mijn vliegtuigmaaltijd (die toch al niet te vreten was) 10 minuten voor de landing nog een keertje ‘achteruit eten’ om het maar netjes te verwoorden. Het was een mooi zakkie vol en ik kwam lekker groen het vliegtuig uit.
Daar kregen we te maken met de Australische douane. Alhoewel bij ons alles in orde bleek te zijn duurde het toch een flinke tijd, waardoor we veel later dan gepland het vliegveld afkwamen. En tja, toen stonden we daar in het donker, met allemaal gesloten informatie loketjes. Gelukkig ergens achter een luxaflex nog iemand vandaan weten te vissen die ons kon vertellen welke trein we moesten nemen. Maarja, daarna stonden we op het juiste eindstation in het donker om half 1 ’s nachts zonder kaart. Gelukkig een taxi weten te vinden die ons naar het hotel wist te brengen. Hier zijn we aardig afgemat (Nieuw Zeelandse tijd was het 3 uur, in australie 1 uur ’s nachts) maar gelijk in bed gedoken.